اطلاعات عمومی

چینی ها در اوایل قرن پنجم قبل از میلاد، كار ساختمان «ترعه بزرگ چین» را كه بین «هنگچو» و «پكن» قرار داشت، شروع كردند كه جمعاً ۱۰۰۰ میل طول داشت و گفته شده است كه قدیمی ترین ترعه دنیا بوده است. قسمت اساسی ساختمان این ترعه در قرن سیزدهم بعد از میلاد، ساخته شد.

در حدود ۲۰۰۰ سال قبل از میلاد مسیح هم، مصری ها كانالی ساختند كه رود نیل را به دریای سرخ متصل می كردند. بدین ترتیب راه آبی كانال سوئز را كه امروزه می شناسیم پیش بینی كردند.

بعداً «بخت النصر» كانال یا آب راه سلطنتی بابل را ساخت كه رودخانه دجله و فرات را به همدیگر وصل می كرد. رومی ها هم كانال های بسیاری را در سراسر امپراطوری خود، ساختند شارلمانی امپراطور فرانسه هم حدود قرن هشتم، شروع به ساختن یك رشته كانال كرد كه رود راین و مس و دانوب را به یكدیگر متصل می ساخت. در سال های بعد، پیشرفت وسیعی در زمینه كانال سازی در ایتالیا، فرانسه، بلژیك و خلاصه جاهای دیگر اروپا به چشم می خورد. در نیمه دوم قرن هیجدم، فعالیت چشمگیری در زمینه كانال سازی در بریتانیا به چشم می خورد كه خصوصاً برای حمل زغال و سایر كالاهای دیگر بود. این فعالیت تا ظهور راه آهن در سال ۱۸۲۰، با حرارت ادامه داشت. «منچستر شیپ كانال»، مثال خوبی است برای این كه بفهمیم چگونه راه های آبی برای اتصال شهرهای داخلی به سواحل ساخته شدند. بین سال های ۱۸۳۰- ۱۷۵۹ مجموعاً حدود ۴۷۹۰ میل كانال در انگلستان حفر گردید. اشخاص بسیاری در این راه سرمایه گذاری كرده و بسیاری از كمپانی های كانال سازی، سود سهام قابل توجهی به سهامداران خود پرداختند.

در ابتدا، قایق های توی كانال، به وسیله مردان در طول كانال كشیده می شد، ولی بعداً این قایق ها را به اسب یا قاطر می بستند كه این حیوانات در طول كانال رفته و قایق را با خود می كشیدند.

امروزه، قایق یا به وسیله قدرت خود حركت می كند یا وسیله اسب كشیده می شود.

تا زمانی كه دریچه كانال اختراع شود، ساختن كانال فقط در سرزمین های مسطح امكان پذیر بود.